Wat is het toch een zegen om te zien hoeveel lieve mensen om me heen verkeren, niet altijd lijfelijk, jullie lieve blogdames ken ik vaak alleen maar van op een afstand. Maar gelukkig heb ik ook een heel aantal van jullie onlangs in het echt mogen zien, knuffelen ;).
Maar ook voor diegenen die ik nog niet ontmoet heb of wellicht nooit ga ontmoeten, voelen zo kortbij.
Maar ook las ik vanmorgen (ja ik ben al mega vroeg wakker...4 uur...en het lukt me gewoonweg niet om weer in slaap te vallen...nee niet van zorgjes hoor ;)) een lieve mail van Martine. Ze heeft ook een mooi blog; http://geefmetjehart.blogspot.nl/
Iemand die ik eigenlijk helemaal niet kende en waar ik alleen maar van wist dat ik wellicht het 29 geschenken boek via haar zou krijgen.
Ja ik ben een rijk mens, ik heb dan wel niet veel vriendinnen die lijflijk om me heen zijn. Ik heb er wel een paar hoor, oud vriendinnen die weer op mijn pad gekomen zijn, vriendinnen die ik via vrienden van manlief heb leren kennen, natuurlijk heb ik ook lieve familieleden (mijn moeder was woensdag nog op bezoek omdat ze graag tijd wilde besteden met haar dochter :)), een lieve man...ja ik ben gezegend :D.
Ik ben ook iemand die haar hele leven al een soort haat liefde verhouding met vriendinnen heb. Nou ja haat-liefde is wat zwaar uitgedrukt ;) whahaha. Maar heb vroeger altijd weinig vriendinnetjes gehad omdat die te ver weg woonden, nou ja niet in de buurt waar ik opgroeide, ik zat een aantal wijken verder op school.
Veel vriendinnen zijn al gekomen en gegaan, ieder jaar andere in de klas. Nooit een blijvende vriendin, maar ik lig er niet wakker van, that's my life. Ik maak makkelijk nieuwe vrienden, jullie die me ontmoet hebben weten dat ik een spontaan mens ben en och ik mag me toch ook wel heel rijk voelen met zoveel lieverds die in mijn leven gekomen en gegaan zijn.
Met de meesten is het toch altijd een warm thuiskomen als ze weer eens op mijn pad komen.
Alleen een aantal vriendinnen die sinds anderhalf jaar ongeveer niet meer mijn vriendinnen zijn, tsja die zeggen nog niet eens meer goededag, zo vreemd eigenlijk (okay ik heb ook één keer toen we elkaar op de Elf Fantasy Fair tegen kwamen geen goede dag gezegd en daar heb ik nog altijd spijt van, maar ja dat valt niet meer terug te draaien) dat mensen met wie je zoveel gedeeld hebt, je geen blik waardig gunnen.
Ja ik heb er moeite mee om het mooie in hun terug te zien, waarvan ik weet dat het er is. Maar soms gebeurd dat als je in groepsverband bent dan gedraag je je anders...dan voel je je sterker, je machtiger en dan ben je niet meer jezelf.
Ik lig er niet wakker van hoor, er zal zekers een tijd komen dat onze paden zich weer kruisen en wie weet kunnen we dan sorry zeggen tegen elkaar en lachen om onze fouten.
Het is goed zo, ik heb me er bij neergelegd dat vriendinnen gaan en komen, dat ze een stuk mee lopen op mijn pad, dat we iets van elkaar mogen leren, dat we mogen delen, dat we er mogen zijn voor elkaar en dan is het weer tijd om verder op mijn pad te gaan en nieuwe lieverds te leren kennen ;).
Vandaag is het weer knuffeltijd, een nieuw dinnetje die ik al een paar weken niet meer gezien heb, wel gesproken via whatsapp ;), we kunnen vandaag weer effe knuffelen, even weer samen zijn. En ze gaat zeer zekers ook bij me op bezoek komen heeft ze gezegd. Ik verheug me erop en ben zo blij dat ik omringd ben met talloze lieverds.
Dankjewel lieverds dat jullie op mijn pad zijn gekomen, jullie lieve aardse engeltjes <3. Dikke knuffel van Susan
Angelic Love from Susan