Ik heb deze lessen gelukkig vroeg in mijn leven geleerd (rond mijn 21ste) en ben al jaren gewoon lekker mezelf (ich hub sjiet aon de luij ;)) en heb daardoor ook veel lieverds om me heen die me accepteren voor wie ik ben.
Maar ik ken nog genoeg mensen die zich aanpassen op het moment dat ze bij hun ouders of schoonouders of waar dan ook op bezoek komen, om maar niet altijd die verwijten over zich heen te krijgen dat ze niet voldoen aan hun verwachtingen.
Je krijgt het gevoel dat het gewoon nooit genoeg is, goed is.
Maar lieverds geloof me je zult nooit kunnen voldoen aan andermans verwachtingen!
Er zal altijd wel iemand wat te zeuren hebben, daarom dit verhaal wat je hopelijk aan het denken zet;
Je eigen mening volgen:
Op een dag gingen Hodja en zijn zoon op reis.
Hodja gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel.
Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden: "Zie daar de wereld op zijn kop.
De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt."
Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken.
Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden.
Zo liepen ze voort, Hodja op de ezel en de jongen te voet.
Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: "Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen."
Na dit verwijt draaide de Hodja zich naar zijn zoon en zei: "Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden." Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: "Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!"
Daarop zei Hodja tot zijn zoon: "Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken."
Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde: "Zie wat voor dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten."
Hodja draaide zich om naar zijn zoon en zei: "Je hebt het gezien, mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op en aanmerkingen zullen altijd je deel zijn. Leer daarom je eigen mening te volgen."
Angelic Love from Susan
Ps. Ik heb nog eens zo'n soort verhaal gedeeld over een viooltje in de tuin van de koning...ik ga even de link zoeken ;).
http://anangeleachday.blogspot.nl/2012/12/dag-365-een-jaar-is-om-nou-ja-nog-een.html
