Die klote mini werd weer eens loeiheet, dus moest de verwarming aan en als er een ding is waar ik niet tegen kan is dat de verwarming in een auto aanstaat. Menig vrouw kan niet tegen de kou in een auto, ik kan niet tegen die warmte.
Maar geloof me ik heb heel wat kilometers moeten doorstaan met de verwarming aan (de Mini houdt blijkbaar niet van file), maar wel met het raam open, gelukkig was het niet te warm buiten anders was ik allang flauwgevallen (denk ik, heb er geen ervaring mee, nou ja wel al eens flauwgevallen, maar niet van de warmte ;)).
Bij de eerste beste parkeerplaats stapte ik accuut uit de auto om naar de wc te gaan omdat ik ook nog eens een ander maandelijks (alhoewel was al weer langer geleden :p) probleempje heb en tsja toen vloog dat woord 'aansteller' dus uit man's mond.
Nu ik dit aan het typen ben, merk ik dat het me al ontzettend oplucht om dit van me af te typen en ben me nu aan het realiseren dat zo'n dagboek natuurlijk perfect voor zoiets zou zijn, wil het dat ik dat al een aantal maal geprobeerd heb en het niet mijn ding is. Maar met jullie bloggen is ook een soort dagboek schrijven maar dan toch anders. Ik hou zeer zekers rekening ermee dat het wereld wijde web kan meelezen, als dat niet zo zou zijn zou ik persoonlijker zijn, want er zijn altijd wel van die dingen die je stiekem toch dwars zitten of die ik zou willen delen maar die ik niet vertel omdat daar niet iedereen wat mee te maken heeft.
Maar lieverds dankjewel voor het meeluisteren, het helpt, alhoewel jullie van nog niks weten hihihi...ja ik kan gelukkig weer lachen en de tranen van woede en verontwaardiging zijn opgedroogd.
Ik trok net een kaart op het toilet in België en dat heeft zeker met deze situatie te maken, om de andere kant van het verhaal te zien. Om begrip te hebben voor de ander, compassie te hebben.
Alleen kreeg ik de zin niet over mijn lippen "I'm willing to release that part of me that's irritated when I think of you"...ik heb er maar van gemaakt "I release that part of me that is irritated when I think of you".
Zo ik zal blij zijn als we thuis zijn, als ik gewone frisse buitenlucht kan inademen, als ik weer in mijn eigen bed lig.
Eigenlijk was dit weekend toch teveel van het goede, ik heb ook niet op mijn punt gestaan toen we zaterdag Brighton zijn in geweest en manlief wilde lopen terwijl ik voorstelde om wat meer met openbaar vervoer te doen. Ik heb het geweten en heb mezelf gezworen dit nooit meer te doen, om in vervolg altijd meer gebruik te maken van het openbaar vervoer al was het in dit geval de bus naar en van het centrum geweest. Ik heb er flinke opgezwollen enkels aan overgehouden die door mijn panty legging helemaal waren afgekneld en dus rood en opgezwollen waren. Ja ook daar ben ik nog boos over, dat ik niet meer gezeikt/me 'aangesteld' heb!!! Zal ik nooit meer doen, vanaf nu ben ik een aansteller :p hihihi. Maarreh manlief heeft gelukkig ook mega veel last aan zijn voeten eraan overgehouden, lekker puhhh. Die heeft gisteren de boulevard van Brighton 4x extra over gelopen en ik ben gewoon ergens gaan wachten terwijl hij iets naar de auto bracht ;).
Och ja zo leer ik steeds beter voor mezelf te zorgen, slapen heb ik gelukkig wel goed gedaan op de camping. Nu hopen dat het thuis ook lukt en dat ik niet weer midden in de nacht wakker wordt en niet weet waar ik ben ;).
Angelic Love from Susan
Op de website http://www.frederike.eu/kaartentrekken.html kun je de hele beschrijving van het kaartje Grace en Antoinette gaan lezen.
