Gezellig kerstfeest? Oh wat is dit een moeilijke materie.
Iedereen heeft zo wel zijn eigen rugzakje in het leven en kerstmis is niet altijd een makkelijke tijd en dan druk ik me nog zachtjes uit.
Ik heb respect voor die mensen die veel moeilijke momenten hebben meegemaakt in hun leven en die proberen om te groeien van die momenten, van die periodes en die ondanks alle shit, alle pijn in hun leven toch hun hart durven te blijven openstellen en van het leven iets moois proberen te maken.
Maar ook heb ik respect voor de mensen die ook allerlei shit en pijn in hun leven hebben meegemaakt en die dat lef niet (altijd) hebben. Die angstvallig dat deurtje naar hun hart op een kiertje laten staan of er heel angstvallig een grote muur omheen hebben gebouwd.
Bij ons thuis ben ik van de eerste soort en is mijn man van de tweede soort. Er zijn momenten dat ik er goed mee kan omgaan en er begrip voor heb en probeer om te laten zien hoe het is om te leven vanuit je hart.
Dat je jezelf alleen maar meer pijn doet als je dat deurtje zo angstvallig op slot houdt of die muur niet helemaal durft af te brokkelen.
Maar er zijn momenten als deze dat het gewoon ongelooflijk veel pijn doet zoals nu, niet omdat het kerst is hoor. Maar ik kan achter die pijn zien, die van mijn man, en vraag me soms af hoe ik hem moet helpen. Ik zou het liefst van die drie geesten op zijn pad sturen en hem zijn verleden laten zien, zijn heden en zijn toekomst als hij op deze manier verder blijft gaan.
Ik weet dat hij zijn kinderen, een dochter van 20 en zijn twee zonen van 17 ontzettend mist. Het is hem onmogelijk gemaakt om een goede relatie met zijn kinderen op te bouwen. Met zijn dochter hebben we wel wat contact, maar met zijn zonen heb ik alleen wat contact via facebook. Manlief is gescheiden toen de jongens 4 jaar waren en zijn dochter 7.
Ik heb van mijn moeder geleerd om verder te kijken als mijn neus lang is, waarom iemand is zoals hij/zij is, ik zie de pijn achter die norse mensen die zo angstvallig proberen om te voorkomen om nog meer pijn in het leven te hebben. Ze zien niet dat ze zichzelf zo ontzettend veel meer pijn doen door hun hart op slot te houden.
Ik vraag me soms af wat mijn taak hierin is.
Het zal me wel duidelijk gaan worden, misschien moet ik mijn man er eens keihard mee confronteren dat hij op die manier iedereen wegjaagt. Ik weet het nog niet, ik ga maar op mijn gevoel af. Het is voor mij moeilijk om de confrontatie aan te gaan, converseren is hier thuis zowiezo een heikel punt. Maar er wordt aan gewerkt, ik blijf het keer op keer proberen en soms ook helemaal niet.
Ja zo heeft ieder huisje zijn kruisje, zo heeft ieder dingen in zijn leven meegemaakt waardoor kerst zwaar wordt. Gemis van overleden dierbaren, dronken familieleden, geweldadige familieleden (je snapt dat die mensen ook hun hart op slot hebben gezet, eenzaam zijn en zo de boel proberen te verdrinken of zichzelf denken beter te voelen door anderen te kleineren). En natuurlijk speelt dit niet alleen met kerst, maar op momenten als deze wordt het weer eens allemaal pijnlijk duidelijk.
Rest mij alleen op dit moment om de engelen om hulp te vragen bij deze situatie, om een opening te maken om te praten, om deze mensen te helpen hun hart te openen. Want jullie snappen natuurlijk wel dat dit in feite hele gevoelige zielen zijn. Lieve Engelen help ze alsjeblieft en help ons op onze weg.
Angelic Love from Susan
Ps. Ik heb net een foto van de kaart 'Familie' gemaakt, dit is een van de kaarten die uit mijn kaartendek 'Dagelijkse leiding van je Engelen' viel (van Doreen Virtue) toen ik net kaarten aan het trekken was.
Op de kaart staat; 'Deze situatie vindt zijn oorsprong in een emotionele ervaring met een familielid. Wij kunnen je hierbij helpen om er inzicht in te krijgen en het geheel weer in het reine te brengen. Visualiseer om deze persoon, jezelf en het gebeurde vanuit je hart een rustgevend blauw licht en een heleboel engelen. Sta open voor dat wat deze situatie je ten geschenke geeft en sta jezelf toe om vrede te voelen.'
